Paris by night....

Po pierwsze ŚWIATŁO. 

Spektakularne i dramatyczne, ulotne, zmienne,  ale także miękkie i delikatne. Paryż po zmroku to prawdziwy świetlny teatr.  Możecie powiedzieć, że szybko się zachwycam, ale jako miłośniczka piękna pokochałam to miasto od pierwszego wejrzenia. Banały? 

  

Wszystko zaczęło się od widoku z mojego paryskiego okna. Zmrok, ruchliwa ulica, kino, kwiaciarnia, wypełnione po brzegi kawiarenki, a do tego gdzieś w tle słychać było muzykę graną na żywo. Nawet w styczniu nikt nie chowa się w głębi lokalu, wiele osób siedzi w kawiarnianych ogródkach. Tutaj życie towarzyskie kwitnie niezależnie od pory roku czy dnia tygodnia. Żaden przewodnik nie jest w stanie oddać niesamowitej atmosfery  podczas wieczornego spaceru, szczególnie gdy miasto skąpane jest w deszczu. 

  Wieża Eiffla

Złośliwie można mówić, że wygląda  jak ogromny słup energetyczny, że to tylko kupa żelastwa niepasująca do reszty perełek architektonicznych jakimi szczyci się stolica Francji. Ale gdy po zmroku,  o każdej pełnej godzinie, przez minutę mieni się tysiącami świateł to kolana miękną i rzeczywiście czuć magię. Jest tak parysko, że bardziej się nie da :-)   

                                 

 Nocna panorama miasta

Widok z samego czubka Wieży Eiffla.... No cóż, nie znam takich słów które mogłyby w rzeczywisty sposób oddać moje wrażenia. Miałam ochote przywiazac się do barierki i zostać tam chociażby do rana.  Zobaczcie sami:

 Spacer wzdłuż Sekwany 

Martwiłam się, że się zawiodę Paryżem, że stworzyłam sobie w głowie tak nierealną wizję tego miasta, że rzeczywistości ciężko będzie nadążyć. Myliłam się. Zostałam pozytywnie zaskoczona i oczarowana niezliczoną ilość razy. Podczas jednego spaceru można ogarnąć wzrokiem, bardzo dużą część miasta, gdyż główne zabytki są położone w stosunkowo niewielkiej odległości od siebie. Można przejść się romantycznymi mostami, tajemniczymi zaułkami, ale i szerokimi bulwarami. Niemal każda uliczka zachęca aby przystanąć i zrobić zdjęcie. A do tego wyspa Île de la Cité z wspaniałą Katedrą Notre Dame. 

Luwr

Tu przeszłość spotyka się z teraźniejszością. Dostojny budynek i nowoczesne, szklane piramidy. To połaczenie od początku wzbudzało wiele kontrowersji, ale wystarczy odrobina światła by zamienić ten gigantyczny kompleks w zjawiskowe dzieło sztuki. 

 

 WINDĄ DO NIEBA 

Długo rozważałam czy wjechać na Wieżę Montparnasse. Skoro widziałam już panoramę miasta ze wzgórza Montmartre i z samej Wieży Efffla to po co się powtarzać? Po fakcie stwierdzam, że nie  wiem, czy jest w Paryżu miejsce z którego to miasto wygląda cudowniej. Wątpię. Warto wydać te kilkanaście Euro, w 38 sekund wjechać najszybszą windą w Europie na 59 piętro tego wieżowca i spędzić na jego dachu nawet kilka godzin. Szczególnie gdy nie ma tłumów. Sama wieża to nic specjalnego, raczej zwyczajny, podstarzały biurowiec. W jednym z przewodników przeczytałam: "Wieża Montparnasse oferuje najlepszy widok Paryża, gdyż jest to jedyne miejsce, z którego tej wieży nie widać." Coś w tym jest....

MOULIN ROUGE

Ten klasyk po prostu trzeba zobaczyć, a najlepiej właśnie nocą. Za dnia Pigalle niczym specjalnie się nie wyróżnia, nocą jednak miejsce to staje się prawdziwie erotycznym centrum miasta. Czerwone neony, odważne reklamy i wydłużająca się z minuty na minutę kolejka chętnych aby wziąć udział w słynnym spektaklu "Feerie". Warto to przeżyć. Pewnie jeszcze lepiej było by zasiąść z lampką francuskiego szampana na widowni kabaretu, ale cena, ok. 150 Euro,  delikatnie odstrasza. 

 
Wiem, że kolekcja jest niepełna, ale liczę na to, że przy kolejnej okazji uzupełnię moją nocną galerię w zdjęcia Mostu Aleksandra III, Łuku Triumfalnego czy biznesowej dzielnicy La Défense.