Jeden dzień to za mało | Praga w deszczu

Jeden dzień na zwiedzanie tak interesującego miasta jakim jest Praga to stosunkowo mało, ale gdy się nie ma co się lubi.... to i z jednego dnia się człowiek cieszy. Zwiedzać też nie było łatwo, bo stolica Czech powitała nas wyjątkowo ponurą pogodą i deszczem, całą ścianą deszczu. Proszę więc o wyrozumiałość podczas oglądania zdjęć, które też było ciężko robić... 
Spacer zaczęliśmy od muzeum miniatur znajdującego się na Hradczanach, gdzie za ok 50 czk można podziwiać ciekawą twórczość Anatolija Konenko. Autor zgromadzonej tam kolekcji przedstawia nam świat w skali mikro. Eksponaty są na tyle miniaturowe, że można je podziwiać tylko za pomocą mikroskopu. Pod lupą zobaczymy takie działa jak karawana wielbłądów przedzierająca się przez ucho igielne, modlitwę napisaną na ludzkim włosie, kopie obrazów malowane na ziarnkach maku czy najmniejszą książkę świata.

Spacerując po Hradczanach, na zachodnim brzegu Wełtawy, przemoczeni do ostatniej nitki, z chlapiącą wodą w butach, podziwialiśmy słynną Złota Uliczkę, na której nie udało mi się zrobić ani jednego zdjęcia poprzyklejanym do siebie, bajecznie kolorowym domkom... Wyjęcie aparatu groziło jego nagłym zatopieniem... Niestety z bólem serca muszę stwierdzić, że w tak obfitym deszczu ciężko jest się skupić na pięknie i sztuce, więc szybki rzut okiem na bazylikę pod wezwaniem św. Jerzego i katedrę św. Wita musiał tym razem wystarczyć. Tak jak nie jestem fanką biegania po kościołach, to tym razem katedrę św. Wita zwiedziłam z ogromną przyjemnością. Już sam fakt, że przez parę minut nic mi nie kapało na głowę, niewątpliwie dodał dużo plusów jej ogólnemu wizerunkowi, który dopełniły obrazy, witraże i piękna rozeta Stworzenie Świata. Przed katedrą jest bardzo ograniczona ilość miejsca i mimo szczerych chęci, bez odpowiedniego obiektywu ciężko uchwycić cała fasadę katedry, ale starałam się jak mogłam,  co widać  na poniższych zdjęciach.

Zegary, mosty, ogrody i pawie

Później był spacer po dziedzińcach Praskiego Zamku i obowiązkowe podziwianie odbywającej się codziennie o godzinie 12:00 honorowej zmiany warty. Ogrody Wallensteina z majestatycznie spacerującymi pawiami i przyciągającą szczególną uwagę, ścianą imitującą grafitowo-czarne nacieki skalne. Oczywiście wizyta na tłocznym Moście Karola, przez który w ciągu dnia można co najwyżej przepłynąć razem z falą turystów, których nawet brzydka pogoda nie odstraszyła. A także, Orloj czyli ikona turystycznej Pragi. Znajdujący się na ścianie Ratusza Staromiejskiego, średniowieczny zegar astronomiczny, który o każdej pełnej godzinie rozpoczyna swój pokaz. Z pewnością żaden inny zegar na świecie nie potrafi tak pięknie odmierzać cennego czasu.

 

Czeski folklor

Zmarznięci i głodni niczym wilki udaliśmy się do czeskiej wersji baru mlecznego z samoobsługą i jedzeniem "na kartki".  Najpierw walka o stolik, potem o miejsce w kolejce do Pani w plastikowym czepku, która nakłada knedliki z sosem oraz kapustę zasmażaną ze skwarkami. Czesi to zdecydowanie knedlikożercy! Na główne danie jedzą je na słono a na deser np. z kopcem malin. Ale muszę przyznać, że taki oryginalny knedlik ma coś w sobie :-)  Do tego wszystkiego osobny sznureczek chętnych po kompot lub piwo. A propos piwa! Podobno zamówienie w Czechach piwa z sokiem to wielki nietakt a wręcz czysta profanacja tego złotego trunku. 

Krzyżykowe fontanny

Na koniec dnia czekała nas uczta dla oczu i zmysłów w postaci pokazu światło, woda, dźwięk. Krzyżykowe fontanny prezentują się na prawdę doskonale a wieczorne spektakle rzeczywiście przyciągają tłumy. Podczas słuchania muzyki przeróżnych gatunków, na wodnej kurtynie wyświetlane są całe przedstawienia. Fontanna zdaje się tańczyć i czarować kolorami, woda wzbija się na kilkanaście metrów w górę po czym opada w przeróżnych układach i kombinacjach. 

Nie była to moja pierwsza ani mam nadzieję ostatnia wizyta w Pradze. Miasto opuszczałam co prawda z katarem, ale i z ogromnym niedosytem. Pomimo tego, że dwa razy powitano mnie tam deszczem, postanowiłam, że przy kolejnej nadarzającej się okazji dam mu kolejna szansę.  A na koniec jeszcze kilka fotografii: